خدای من، عزیزم!

تو را به حقیقت انشاءکننده‌ی این دعا که می‌دانی با این‌که حتی به اندازه‌ی ذره‌ای از کل وجود او را  نمی‌شناسم نمی‌توانم علاقه‌ام به جنابش را احصاء کنم ، دعایش را در حق این هیچ اندر هیچ مستجاب کن:

اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَفْسِی أَوَّلَ کَرِیمَةٍ تَنْتَزِعُهَا مِنْ کَرَائِمِی.»

خدایا! جانم را اوّل عضو باارزشى از اعضاى باارزشم قرار ده که از من مى‌ستانى.»*

 

پی‌نوشت:

فرمودن: با زبانی دعا کنین که با اون مرتکب گناه نشدین تا دعاتون مستجاب بشه؛ پرسیدن چطور همچین چیزی ممکنه؟ فرمودن: از دیگرون بخوایین براتون دعا کنن، شما با زبان اون‌ها مرتکب گناه نشدین.

التماس دعا

 

* نهج‌البلاغه، خطبه‌ی ۲۱۶، ترجمه‌ی حسین انصاریان


مشخصات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها