وقتی از "فروید" پرسیدند چه چیزی درمان‌کننده‌ی نهایی بیمار است، پاسخ داد که "عشق" این کار را می‌کند.
عشقی که فروید از آن سخن می‌گفت مستم توجهی پیوسته و آگاهانه است؛ عشقی بی‌قید و شرط توام با توجه، تعهد، مسئولیت‌پذیری و احترام که هر فردی شایسته‌ی دریافت آن است و کمتر کسی آن را دریافت می‌کند؛ زیرا اغلبِ آدم‌ها خود زخمی و وحشت‌زده و خالی هستند و کسی باید در ابتدا پاسخ‌گوی نیاز آنان باشد!
فریتس پِر (روان‌شناس)
درباره این سایت